Orientowany, modrzewiowy kościół z XVIII w., o konstrukcji zrębowej, wzniesiony na podmurowaniu kamiennym. W 1860 r. do świątyni dobudowano charakterystyczną baniastą wieżyczkę z latarnią, w której umieszczono sygnaturkę. Dach kościoła jest pokryty gontem. W czasie wojny, w latach 1941–43, okupant przeznaczył świątynię na magazyn zbożowy. Ostatnie prace renowacyjne w 1997 r. przywróciły jej pierwotny charakter. Bogaty wystrój wnętrza pochodzi z różnych okresów (XVI–XIX w.). Ołtarz główny ma formę tryptyku z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, płaskorzeźbami i szeregiem innych zdobień. Na uwagę zasługują też rzeźby oraz barokowo-klasycystyczna ambona. Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica z 1727 r. z dwoma dzwonami: większym – św. Marii Magdaleny i mniejszym – św. Stanisława).