Największy sakralny zabytek Żnina to gotycka fara. Kościół został zbudowany w XV w., wiadomo jednak, że już znacznie wcześniej istniała w tym miejscu świątynia. Pozostałością po poprzedniej, romańskiej budowli są kamienne bloki wbudowane w ściany. Obecny wygląd zabytek uzyskał w końcu XVIII w., kiedy to przebudował go bp Stefan Łubieński. Ze średniowiecznej budowli pozostały jedynie gotyckie mury obwodowe. Wieżę dobudowano dopiero w latach 1910–24.

W barokowym wnętrzu kościoła zachowało się wiele ruchomych zabytków żnińskiej sztuki. Wśród nich jest późnogotycka pieta z XVI w. oraz pochodząca z tego samego okresu grupa ukrzyżowania na belce tęczowej. Barokowo-późnoklasycystyczne ołtarze powstały pod koniec XVIII w. Ołtarz główny, częściowo wykonany ze stiuku, został ozdobiony postaciami adorujących aniołów. Po likwidacji żnińskiego klasztoru oo. Dominikanów przeniesiono tutaj szereg przedmiotów i szat liturgicznych oraz XVII-wieczny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jest to łaskami słynący wizerunek Matki Bożej Pocieszenia, który znajduje się w prawej nawie bocznej. Wiadomo, że czczono go już w kościele oo. Dominikanów.